NOCLEGI
ROZKŁADY
Historia oporu kobiet / Spektakl Kuracjuszki już za tydzień w Teatrze Powszechnym
fot. nadesłane
„Kuracjuszki” to teatralna opowieść o obozie internowania w Gołdapi, w którym podczas stanu wojennego osadzono łącznie ponad 400 opozycjonistek.
REKLAMA
KURACJUSZKI
reż. Justyna Lipko-Konieczna i Dorota Ogrodzka
Historia oporu kobiet, osadzonych podczas stanu wojennego
w obozie internowania w Gołdapi
Warszawa / Teatr Powszechny / 19 września o godz. 19:30
Gdańsk / Europejskie Centrum Solidarności / 19 listopada
Skierniewice / Centrum Kultury i Sztuki / 23 listopada
„Kuracjuszki” to także historia kobiet opowiedziana przez kobiety – aktorkami i autorkami spektaklu są praktyczki teatru, aktywistki, animatorki, które teatr traktują jako sposób na komentowanie i zmianę rzeczywistości.
Twórczynie odłożyły na bok dominującą narrację, snutą najczęściej z męskiej perspektywy. Przeczesały archiwa oraz rozmawiały z kilkunastoma byłymi osadzonymi, pytając je o strategie kobiecego oporu, o realia życia w „złotej klatce”, o próby podejmowane przez władzę, by zawrócić je na przypisane im, „kobiece” role, wreszcie – o to, czy w dzisiejszych czasach doświadczenie gołdapskich kobiet może być dla nas inspiracją i lekcją oporu.
Premierowe czytanie performatywne „Kuracjuszek” odbyło się w grudniu 2018 roku, w rocznicę ogłoszenia stanu wojennego. W najbliższym czasie planowane jest wznowienie pokazów. Publiczność będzie miała okazję uczestniczyć w nich trzykrotnie: w Warszawie, Gdańsku i Skierniewicach.
Reżyseria i dramaturgia: Justyna Lipko-Konieczna i Dorota Ogrodzka
Ruch: Justyna Wielgus
Muzyka: Magdalena Sowul
Fotosy: Alicja Szulc
Produkcja: Karolina Pluta, Stowarzyszenie Pedagogów Teatru
Występują: Alicja Brudło, Katarzyna Cygler, Iga Dzięgielewska, Izabella Gawęcka, Katarzyna Gawkowska-Marciniak, Paulina Jędrzejewska, Iwona Konecka, Grażyna Kopeć, Katarzyna Lis, Hanna Nowicka, Barbara Poniatowska, Anna Sadowska, Helena Urbańska/Natalia Leszczyńska
Poszerzony opis:
W styczniu 1982 roku pierwszy transport kobiet – zaangażowanych działaczek „Solidarności”, aktywistek społecznych – trafił do obozu odosobnienia zorganizowanego w Ośrodku Wczasowym Pracowników Prasy, Książki, Radia i Telewizji w Gołdapi.
Wiezione w tzw. „sukach”, ściśnięte i wychłodzone, bez możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb, bez wiedzy o tym, co się z nimi stanie, ani kiedy wrócą do swoich domów, za to w poczuciu upokorzenia, poddane presji i przemocy zarówno fizycznej, jak i symbolicznej odbywały nagłą, nieplanowaną podróż w nieznanym kierunku.
Wywłaszczone nie tylko ze swojej publicznej roli, ale też w pewnym sensie ze swoich ciał i tożsamości, z poczucia sprawstwa oraz możliwości decydowania o codzienności, umieszczone zostały w kuriozalnym obozie przypominającym po części sanatorium, po części ogród zoologiczny z okazami egzotycznych zwierząt, w końcu zaś: więzienie polityczne. Przez kolejne tygodnie i miesiące internowane poddawane były swoistej „kuracji”, której niezbędność orzeczona została przez władzę, w opresyjnym, a zarazem protekcjonalnym geście. Towarzyszyły temu próby represjonowania i wychowywania działaczek. Główną strategią stosowaną wobec internowanych było przekierowanie ich uwagi na ekskluzywne wygody, w oparciu o które zostało zorganizowane codzienne życie w Gołdapi, a także redukowanie ich tożsamości do wzorców stereotypowo wiązanych z kobiecością.
W pogłębionym procesie twórczym zespół złożony z realizatorek-artystek oraz trzynastu performerem-aktywistek wspólnie badało historię gołdapskiej społeczności i szukało języka reprezentacji, adekwatnego do opowiedzenia o swoim spotkaniu z tą historią.
W toku wspólnych dyskusji, improwizacji, czytania i oglądania materiałów archiwalnych a także spotkań z byłymi internowanymi, powstał scenariusz, zaprezentowany w grudniu 2018 roku podczas czytania performatywnego w Teatrze Powszechnym. Na widowni zasiadły byłe osadzone, które wzięły również udział w dyskusji po pokazie. W tym roku pokaz zostanie zaprezentowany trzykrotnie: w Warszawie, Gdańsku i Skierniewicach. Trzecia miejscowość wybrana została nieprzypadkowo- stąd pochodzi najwięcej byłych internowanych, do których dotarły twórczynie projektu.
“Kuracjuszki” to również cykl warsztatów dla młodzieży i nauczycieli, które inspirowane są tematami poruszanymi w scenariuszu: budowaniem wspólnoty, aktywizmem jako podstawą społeczeństwa obywatelskiego, pracą z historią mówioną, kobiecą perspektywą „Solidarności” i opozycji.
Projekt „Kuracjuszki” realizowany jest przez Stowarzyszenie Pedagogów Teatru.
Projekt dofinansowano ze środków Muzeum Historii Polski w Warszawie w ramach Programu „Patriotyzm Jutra”.
Partnerem projektu jest Europejskie Centrum Solidarności.
Warszawski pokaz „Kuracjuszki z Interno” jest częścią Projektu rewitalizacyjnego: „Miasto Szczęśliwe – Festiwal Sztuki i Społeczności 2019. Zadanie zostało zrealizowane dzięki wsparciu finansowemu Miasta Stołecznego Warszawy w ramach Zintegrowanego Programu Rewitalizacji do 2022 roku.
reż. Justyna Lipko-Konieczna i Dorota Ogrodzka
Historia oporu kobiet, osadzonych podczas stanu wojennego
w obozie internowania w Gołdapi
Warszawa / Teatr Powszechny / 19 września o godz. 19:30
Gdańsk / Europejskie Centrum Solidarności / 19 listopada
Skierniewice / Centrum Kultury i Sztuki / 23 listopada
„Kuracjuszki” to także historia kobiet opowiedziana przez kobiety – aktorkami i autorkami spektaklu są praktyczki teatru, aktywistki, animatorki, które teatr traktują jako sposób na komentowanie i zmianę rzeczywistości.
Twórczynie odłożyły na bok dominującą narrację, snutą najczęściej z męskiej perspektywy. Przeczesały archiwa oraz rozmawiały z kilkunastoma byłymi osadzonymi, pytając je o strategie kobiecego oporu, o realia życia w „złotej klatce”, o próby podejmowane przez władzę, by zawrócić je na przypisane im, „kobiece” role, wreszcie – o to, czy w dzisiejszych czasach doświadczenie gołdapskich kobiet może być dla nas inspiracją i lekcją oporu.
Premierowe czytanie performatywne „Kuracjuszek” odbyło się w grudniu 2018 roku, w rocznicę ogłoszenia stanu wojennego. W najbliższym czasie planowane jest wznowienie pokazów. Publiczność będzie miała okazję uczestniczyć w nich trzykrotnie: w Warszawie, Gdańsku i Skierniewicach.
Reżyseria i dramaturgia: Justyna Lipko-Konieczna i Dorota Ogrodzka
Ruch: Justyna Wielgus
Muzyka: Magdalena Sowul
Fotosy: Alicja Szulc
Produkcja: Karolina Pluta, Stowarzyszenie Pedagogów Teatru
Występują: Alicja Brudło, Katarzyna Cygler, Iga Dzięgielewska, Izabella Gawęcka, Katarzyna Gawkowska-Marciniak, Paulina Jędrzejewska, Iwona Konecka, Grażyna Kopeć, Katarzyna Lis, Hanna Nowicka, Barbara Poniatowska, Anna Sadowska, Helena Urbańska/Natalia Leszczyńska
Poszerzony opis:
W styczniu 1982 roku pierwszy transport kobiet – zaangażowanych działaczek „Solidarności”, aktywistek społecznych – trafił do obozu odosobnienia zorganizowanego w Ośrodku Wczasowym Pracowników Prasy, Książki, Radia i Telewizji w Gołdapi.
Wiezione w tzw. „sukach”, ściśnięte i wychłodzone, bez możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb, bez wiedzy o tym, co się z nimi stanie, ani kiedy wrócą do swoich domów, za to w poczuciu upokorzenia, poddane presji i przemocy zarówno fizycznej, jak i symbolicznej odbywały nagłą, nieplanowaną podróż w nieznanym kierunku.
Wywłaszczone nie tylko ze swojej publicznej roli, ale też w pewnym sensie ze swoich ciał i tożsamości, z poczucia sprawstwa oraz możliwości decydowania o codzienności, umieszczone zostały w kuriozalnym obozie przypominającym po części sanatorium, po części ogród zoologiczny z okazami egzotycznych zwierząt, w końcu zaś: więzienie polityczne. Przez kolejne tygodnie i miesiące internowane poddawane były swoistej „kuracji”, której niezbędność orzeczona została przez władzę, w opresyjnym, a zarazem protekcjonalnym geście. Towarzyszyły temu próby represjonowania i wychowywania działaczek. Główną strategią stosowaną wobec internowanych było przekierowanie ich uwagi na ekskluzywne wygody, w oparciu o które zostało zorganizowane codzienne życie w Gołdapi, a także redukowanie ich tożsamości do wzorców stereotypowo wiązanych z kobiecością.
W pogłębionym procesie twórczym zespół złożony z realizatorek-artystek oraz trzynastu performerem-aktywistek wspólnie badało historię gołdapskiej społeczności i szukało języka reprezentacji, adekwatnego do opowiedzenia o swoim spotkaniu z tą historią.
W toku wspólnych dyskusji, improwizacji, czytania i oglądania materiałów archiwalnych a także spotkań z byłymi internowanymi, powstał scenariusz, zaprezentowany w grudniu 2018 roku podczas czytania performatywnego w Teatrze Powszechnym. Na widowni zasiadły byłe osadzone, które wzięły również udział w dyskusji po pokazie. W tym roku pokaz zostanie zaprezentowany trzykrotnie: w Warszawie, Gdańsku i Skierniewicach. Trzecia miejscowość wybrana została nieprzypadkowo- stąd pochodzi najwięcej byłych internowanych, do których dotarły twórczynie projektu.
“Kuracjuszki” to również cykl warsztatów dla młodzieży i nauczycieli, które inspirowane są tematami poruszanymi w scenariuszu: budowaniem wspólnoty, aktywizmem jako podstawą społeczeństwa obywatelskiego, pracą z historią mówioną, kobiecą perspektywą „Solidarności” i opozycji.
Projekt „Kuracjuszki” realizowany jest przez Stowarzyszenie Pedagogów Teatru.
Projekt dofinansowano ze środków Muzeum Historii Polski w Warszawie w ramach Programu „Patriotyzm Jutra”.
Partnerem projektu jest Europejskie Centrum Solidarności.
Warszawski pokaz „Kuracjuszki z Interno” jest częścią Projektu rewitalizacyjnego: „Miasto Szczęśliwe – Festiwal Sztuki i Społeczności 2019. Zadanie zostało zrealizowane dzięki wsparciu finansowemu Miasta Stołecznego Warszawy w ramach Zintegrowanego Programu Rewitalizacji do 2022 roku.
PRZECZYTAJ JESZCZE
